Kolymbari – kreteńska wieś niekoniecznie oblegana turystycznie

Kolymbari nie jest ani znana ani popularna wśród turystów jak pobliskie kurorty tj. Platanias czy Maleme. Nie ma szerokich i piaszczystych plaż, którymi mogłaby przyciągać do siebie tłumy.

To cicha nadmorska lokalna wieś, która leży gdzieś na końcu północno-zachodniej części Krety. Wszędzie przeczytacie, że Kolymbari jest ośrodkiem handlu i rybołówstwa. Lecz dla mnie to kraina oliwek. Dlaczego? Na każdym kroku widać piękne gaje oliwne. Do tego wytwarzają fantastyczną oliwę, jedyną i nie powtarzalną, popularną i dla mnie najlepszą na świecie. Tak na prawdę wieloletnia tradycja pozwoliła na to by stała się bazą do mieszanek oliwy stosowaną nie tylko w krajach morza śródziemnego. Wielka szkoda, że można ją kupić najbliżej u naszych zachodnich sąsiadów i tylko przez serwis e-bay.

Nigdy wcześniej tak nie smakowała mi oliwa z oliwek jak ta poniżej na zdjęciu. Oczywiście miałam tą przyjemność odkryć to dopiero w domu. W hotelu Grand Bay owszem była na butelce nalepka z nazwą regionalną ale miałam wrażenie, że to niesmaczny  zamiennik, po który raczej nie sięgałam.

W Kolymbari znajdziecie kilka sklepików: pamiątkowych,  market Inka – popularny na Krecie tak jak u nas Biedronka, kilka restauracji oraz tawern (szczególnie tam gdzie fale morza uderzają o kamienne nabrzeże ) wówczas warto się zatracić w owocach morza (świeże ośmiornice i mątwy) oraz posmakować lokalne piwa; hoteli luksusowych ( tak na prawdę znalazłam tylko jeden 5* Avra Imperial Beach Resort & Spa  gdzie za nocleg trzeba zapłacić 249 euro , a za mój czterogwiazdkowy Grand Bay gdybym chciała tak przyjechać gościnnie to 145 euro za dobę), domy prywatne, czy pokoje do wynajęcia. No i oczywiście tradycyjnie – port rybacki do zaliczenia.

Tak na prawdę nie ma tu nocnego życia. Panuje atmosfera spokojnego, leniwego życia i gościnności tubylców. Gościnność ale tylko wtedy gdy kupisz usługę. Z tej strony Krety ludzie są bardziej wyważeni, powiedziałabym bardziej stanowczy, z ufnością ale ograniczoną. Miałam przyjemność podyskutować z właścicielem tawerny, który myślał, że jestem z konkurencji, ponieważ robiłam zdjęcie menu przed wejściem do lokalu.

Co w pobliżu?

Zabytkowy klasztor Moni Gonia, wioski warte zwiedzenia takie jak Rodopou, Afrata, Spilia, Episkopi, Deliana, Falasarna, Platanias czy Kalidonia. Kissamos, Sougia i Paleochora oraz znana z różowego piasku Elafonisi Island i białego piasku Balos. Warto wybrać się na wycieczkę łodzią na półwysep Rodopou (pozostałości po starożytnej świątyni Artemidy). W późniejszym czasie to na pewno rozwinę bo za dużo byłoby czytania w jednym poście.  Chania to na 100% obowiązkowo – dostać się z Kolymbari można bez problemu, kursują regularnie autobusy (30 minut do centrum).

Co na miejscu?

Dla miłośników chodzenia, Kolymbari ma ciekawe szlaki trekkingowe np. trasa krętą ścieżką do wsi Afrata  lub w samym Kolymbari na terenie lasu sosnowego. Będąc we wrześniu widziałam ich sporo na drodze. Nie zazdrościłam im tych spacerów, gdzie trasa wydawała się być nieskończenie długa.

To wiejskie miasteczko stanowi świetną bazę wypadową. Można wypożyczyć rower, skuter lub samochód. Nie polecam miejscowego rent a car. Jeśli jesteś z wycieczką zorganizowaną lepiej skorzystać z oferty rezydenta. Z miejscową wypożyczalnią jest tak, że jak pisze, że wraca za 30 minut to znaczy, że wraca za dwie godziny. Mało przywiązują uwagę do własnych deklaracji. Wracaliśmy się co jakiś czas, kartka jak wisiała tak wisiała i wiecznie było zamknięte. Zrezygnowaliśmy z kolejnych podejść.

Komu polecam? Osobom, które szukają spokoju. Bez wieczornych dyskotek i głośnych imprez. Miłośnikom kuchni, którzy lubią lokalne i naturalne produkty. Można zrobić fantastyczne zakupy.

Jeśli macie konkretne pytania – piszcie. W następnym poście będzie trochę kuchni oraz zdjęcia Kolymbri nie tylko nocą.

PS. Jeśli najdzie kogoś na nocną imprezę polecam pojechać taksówką 15 km dalej do miejscowości Platanias. Tam nocne życie trwa do bialutkiego rana.

Adio, Cheréte 🙂