Na granicy/wiza
Dokumentem podróży uprawniającym do bezwizowego wjazdu i pobytu do 90 dni (niezależnie od jego celu) na terytorium Belgii jest paszport bądź dowód osobisty.
Przed wyjazdem należy się upewnić, że dokumenty te są ważne minimum 3 miesiące dłużej niż planowany okres pobytu.
Bez cła można wwieźć : 800 papierosów ,200 cygar,1 kg tytoniu, 10 litrów spirytusu, 20 litrów wina ze zwiększoną zawartością alkoholu (np. sherry, porto),90 litrów wina (w tym maksymalnie, 60 litrów wina musującego, 110 litrów piwa .
Klimat
Morza otaczają Hiszpanię niemal ze wszystkich stron. Kraj zajmuje 85 % powierzchni Półwyspu Iberyjskiego. Hiszpania to także wyżyny i góry. Ponad połowa powierzchni kraju leży powyżej 600 m n.p.m.
Centralną część kraju zajmuje rozległy płaskowyż: Meseta Iberyjska. Obszar ten jest suchy i bezdrzewny. Rozcinają go głębokie doliny rzek a miejscami urozmaicają stosunkowo niewysokie pasma górskie.
Najdłuższym z nich jest Kordyliera Centralna. Leży w nim znana z historii przełęcz Somosierra. Ten łańcuch górski dzieli centralną Hiszpanię na dwie części. Na północy leży Kotlina Starej Kastylii, a na południu położona jest znacznie większa Kotlina Nowej Kastylii.
Pozostałe pasma otaczają Mesetę ze wszystkich stron. Od północy przylegają Góry Kantabryjskie porośnięte lasami dębowymi, bukowymi i kasztanowymi. Południową granicę Mesety wyznacza natomiast bardzo sucha Sierra Morena.
W Hiszpanii nie brak również wysokich gór o charakterze alpejskim. Pasmo strzelistych Pirenejów oddziela Hiszpanię od Francji. Najwyższy szczyt Hiszpanii kontynentalnej znajduje się jednak w Górach Betyckich, przylegających do Mesety od południowego wschodu. To Mulhacen (3478 m n.p.m.) w masywie Sierra Nevada, który dumnie wznosi się ponad pałacami Grenady. Nie jest to najwyżej położony punkt Hiszpanii, jako całego państwa. Tego należy szukać na Wyspach Kanaryjskich. Jest to wierzchołek wulkanu Pico del Teide (3718 m n.p.m.).
Nizin w Hiszpanii jest niewiele. Ciągną się one jedynie wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego oraz w zachodniej części Andaluzji. Łagodny klimat oraz bardzo dobre warunki nawodnienia sprawiają, że niziny nadmorskie stanowią najważniejszy region uprawy owoców cytrusowych, a także ryżu.
Hiszpania leży w strefie klimatów podzwrotnikowych. Jednak ze względu na urozmaiconą rzeźbę powierzchni klimat wykazuje duże, zadziwiające kontrasty. Góry odcinają centralną część kraju od łagodnego klimatu oceanicznego.
Środkowa Hiszpania to obszar suchy z wysokimi dobowymi i rocznymi wahaniami temperatury powietrza. Podczas upalnego lata temperatury często przekraczają 40°C! Najgoręcej jest w Andaluzji. Zimą jednak notowano temperatury przekraczające -20°C!
Nie musi nas tu dziwić śnieg. Na północy kraju, na wybrzeżu atlantyckim najwyraźniej zaznacza się łagodzący wpływ oceanu. W tym typowo morskim klimacie podczas zimy temperatury przeważnie są wyższe niż 10°C, jednak podczas lata nie przekraczają 20 °C. Deszcze padają tam bardzo obficie.
Turyści przybywający do Hiszpanii oblegają jednak przede wszystkim wybrzeża wschodnie i południowe. Sprawia to sprzyjający im klimat śródziemnomorski, czyli suche i upalne lata. Średnia temperatura lipca i sierpnia w rejonie Murcii i Alicante wynosi 26°C. Dalej na północ jest nieco chłodniej. W Barcelonie latem notuje się średnio 23°C. Zimy są ciepłe, ale deszczowe.
Główne rzeki Hiszpanii – Tag, Ebro, Gwadiana, Duero i Gwadalkiwir, mają sezonowo zmienny poziom wód. Najdłuższy Tag liczy w przybliżeniu tyle kilometrów ile Wisła. Niesie jednak znacznie mniej wody, bo płynie przez tereny suche.
Wszystkie rzeki i ich dopływy wykorzystywane są do celów irygacyjnych, zwłaszcza do nawadniania regionów środkowej części kraju. Głębokie, lejkowate ujście rzeki Gwadalkiwir umożliwia nawet żeglugę morską – mniejsze statki mogą dopływać aż do Sewilli.
Wiele z przyrodniczych atrakcji turystycznych można zobaczyć w jednym z 10 parków narodowych. Największy z nich Dońana obejmuje jedyne w swoim rodzaju siedliska ptaków wędrownych z południa Afryki.
W Parku Ordesa y Monté Perdido w Pirenejach znajduje się z kolei najwyższy wapienny szczyt w Europie. Cabaneros chroni unikatowe w Europie lasy wiecznie zielonych dębów ostrolistnych i korkowych. Wyjątkowy jest również największy w Europie las palmowy – El Caracol koło Elche.
Język
Język hiszpański w całym kraju, a także, w poszczególnych regionach: kataloński, aranejski, baskijski oraz galisyjski.
Kultura
Znaczne zróżnicowanie regionalne kultury Hiszpanii jest w dużej części odbiciem zaszłości historycznych i dawnego podziału na odrębne królestwa. Najbardziej odmienną grupę stanowią Baskowie.
Ten prastary lud, zamieszkuje północną część Półwyspu Iberyjskiego. Język Basków nie wykazuje żadnych związków z innymi językami indoeuropejskimi. Związki z Hiszpanią jak i francuską Prowansją wykazują mówiący swoim językiem Katalończycy. Podobnie swój język mają mieszkańcy Galicji. Odrębne dialekty są m.in w Andaluzji.
To co powszechnie uważamy za język hiszpański, to naprawdę język kastylijski z Kastylii – czyli największej, centralnej prowincji.
Na dziedzictwo kulturalne obecnej Hiszpanii składa się spuścizna chrześcijańska, judaistyczna i arabska. Mimo że dwie ostatnie grupy są nieobecne w Hiszpanii od pięciuset lat, szczególnie Arabowie wywarli piętno do dziś widoczne w charakterze i cechach fizycznych mieszkańców, a także w ich języku (szczególnie w dialekcie andaluzyjskim) oraz zwyczajach.
Kultura Hiszpanii jest jednak oparta przede wszystkim na podłożu silnej tradycji katolickiej. Taką genezę ma też większość licznie obchodzonych świąt ludowych, zwanych Fiestą.
Wśród nich na jedno z czołowych miejsc wysuwa się Semana Santa w Sewilli – obchody Wielkiego Tygodnia, z widowiskowymi procesjami, znanymi na całym świecie. Również znane jest majowe święto El Rocio – w którego podłożu tkwi tradycyjna pielgrzymka do El Rocio, w prowincji Huelva.
Szczególny charakter ma fiesta Las Fallas de San José w Walencji, świętowana w marcu. Miasto zamienia się w miejsce niezwykłego przyjęcia uświetnionego pokazami ognia.
Wreszcie niektóre święta wiążą się ze szczególnymi datami w kalendarzu. W całej Hiszpanii fiesty odbywają się w dzień św. Jakuba (Santiago), patrona Hiszpanii – 25 lipca, przy czym obchody te mają najhuczniejszy charakter w Santiago de Compostela.
Kolejną ważną datą jest 16 lipca – gdy przypada święto żeglarzy i rybaków: Virgen del Carmen – Hiszpania wszakże do tej pory zajmuje czołowe miejsce w świecie w połowie ryb. Rybacy w ten dzień dekorują swoje statki kwiatami i zapraszają ludzi na przejażdżki.
Nieodłączną częścią wielu świąt są walki byków, zwane corrida. Jest wszakże jednym z symboli Hiszpanii. Z nich na czoło wysuwa się San Fermin – chyba najbardziej znana na świecie hiszpańska fiesta.
Na początku lipca odbywa się ulicami Pamlpony słynna gonitwa byków, przed którymi ucieka tłum odważnych, ubranych w czerwone chusty. Kto lubi walki byków nie powinien przegapić również święta San Isidro, które odbywa się w maju w Madrycie.
Drugim, równie znanym symbolem Hiszpanii jest taniec flamenco. Jego tradycja pochodzi z Andaluzji, i tam do dziś można oglądać jego najlepsze światowe wykonanie.
Jeśli ktoś przy tym wykazuje szczególne uwielbienie dla sherry powinien pojechać na Feria de Abril. Jest to cały tydzień tańców, śpiewów i próbowania sherry, który ma miejsce w kwietniu w Sewilli. Nazwa tego gatunku wina pochodzi wszakże od pobliskiego miasta Jerez de la Frontiera.
Wiele innych świąt w Hiszpanii ma „konsumpcyjny” charakter, poświęcone są tortilli lub winie. Trochę szczególnie wygląda jednak święto pomidorów La Tomatina, które odbywa się w Buńol, w prowincji Walencja. Ulice miasta są areną największej na świecie bitwy na pomidory, których zużywane są dziesiątki ton. Na koniec lokalna straż pożarna potężnymi strumieniami wody z pomp strażackich zmywa całe miasto i wszystkich uczestników bitwy.
Szczególny charakter wielu fiest dobrze nawiązuje do osobowości Hiszpanów. Uczestnicząc w nich można nie tylko zabawić się, ale odkryć tutejszy sposób życia. Niemniej trzeba na koniec nadmienić, że widowiskowy folklor stał się w ostatnich latach jednym z ważniejszych walorów przyciągającym do tego kraju turystów.
Bezpieczeństwo
W całej Hiszpanii można bez obaw pić wodę z kranu i źródeł publicznych.
Należy zwrócić szczególną uwagę na drobne kradzieże, większe sumy pieniędzy i paszport lepiej zostawić w hotelu.
Odnotowuje się dużo włamań do samochodów z obcą rejestracją, szczególnie gdy pozostawiono w nich bagaż lub cenne wyposażenie. Bezpieczniej jest pozostawić samochód na podziemnym parkingu, niż na ulicy.
Telefony alarmowe: ogólny – 112; pogotowie ratunkowe – 061.
Transport
Lotniska
Podróż samolotem do Hiszpanii to szybki i wygodny sposób na dostanie się do wybranego miejsca. Kraj ten może pochwalić się wieloma lotniskami, obsługującymi loty zarówno krajowe, jak też zagraniczne. Wylądujemy między innymi w Barcelonie, Alicante, Madrycie, a także oczywiście na Wyspach Kanaryjskich oraz na Majorce. Z każdego z portów lotniczych można łatwo i szybko dostać się do najbliższego miasta, korzystając z bogatej oferty transferów.
Wynajem samochodów
Jednym ze sposobów poruszania się po Hiszpanii jest wynajęcie samochodu. Aby to zrobić wystarczy nam ważne polskie prawo jazdy. Wypożyczalni jest sporo – znajdziemy je w każdym większym mieście, w okolicach najważniejszych atrakcji turystycznych, a także oczywiście na lotniskach. Warto zastanowić się nad taką formą podróżowania, gdy chcemy przemieszczać się w trakcie największych upałów – klimatyzowane wnętrze samochodu czasem ciężko przecenić.
Transport publiczny
Jeżeli większość czasu spędzamy w większym mieście, takim jak Barcelona czy Madryt, komunikacja publiczna bardzo ułatwi nam życie. Warto korzystać przede wszystkim z metra, którego największą zaletą jest oczywiście brak korków.
Poza miastami możemy podróżować autobusami oraz pociągami. Te pierwsze są nieco tańsze, jednak pojazdy nie zawsze są klimatyzowane, co w miesiącach letnich może być bardzo uciążliwe.
Taksówki
O taksówkę najłatwiej w dużych miastach. Cena ustalana jest najczęściej za cały przejazd, nie jest liczona w zależności od liczby przejechanych kilometrów, o czym warto pamiętać.
Rowerem po Hiszpanii
Jednym z miejsc przyjaznych w Hiszpanii turystom na rowerach jest Barcelona, w której działają miejskie wypożyczalnie rowerowe, powstaje też coraz więcej ścieżek. Trzeba jedynie pamiętać, żeby nie wybierać się na przejażdżki jednośladem w południe w czasie lata – upał szybko nas zmęczy i odbierze całą przyjemność z wycieczki.
Wydarzenia/atrakcje
Święta oraz dni wolne
1.01 Nowy Rok (Año Nuevo)
6.01 Trzech Króli (Los Reyes Magos)
17.04 Wielki Czwartek (Jueves Santo)
18.04 Wielki Piątek (Viernes Santo)
20.04 Wielkanoc (Domingo de Resurrección)
21.04 Poniedziałek Wielkanocny (Lunes de Pascua)
1.05 Święto Pracy (Fiesta del Trabajo)
8.06 Zielone Świątki (Pentecostés)
15.08 Wniebowstąpienie NMP (Asunción de la Santisima Virgen Maria)
12.10 Święto Narodowe Hiszpanii (Fiesta Nacional / Dia de la Hispanidad)
1.11 Wszystkich Świętych (Todos los Santos)
6.12 Dzień Konstytucji w Hiszpanii (Día de la Constitución)
8.12 Święto Niepokalanego Poczęcia NMP (Immaculada)
25.12 Boże Narodzenie (Las Navidades)
Co/gdzie zjeść?
Kuchnia hiszpańska doskonale odzwierciedla skomplikowaną i burzliwą historię tego kraju. Popularne tu dania łączą w sobie elementy kuchni arabskiej, angielskiej, francuskiej oraz… meksykańskiej. Na co warto zatem zwrócić uwagę w hiszpańskiej restauracji lub kawiarni?
Jeżeli zgłodnieliśmy, a z nieba leje się żar, najlepszym wyborem będzie porcja gazpacho – zupy podawanej na zimno, przygotowywanej z surowych warzyw, podawanej czasem z pieczywem i szynką. Na większy głód Hiszpanie polecą paellę, czyli smażony ryż z przeróżnymi dodatkami, od warzyw przez mięso królika, aż po owoce morza.
Nie można zapomnieć o hiszpańskich słodyczach. Do kubka gorącej czekolady podawane jest churros, nieco przypominające polskie pączki. Lubiany jest również nugat, znany w Hiszpanii pod nazwą turrón.
Z napojów najpopularniejsze jest oczywiście wino, a w szczególności sangria, podawana z owocami i kostkami lodu.
Jak zawsze, w wyborze restauracji najlepiej kierować się ilością stołujących się w danym lokalu osób. Jeżeli zobaczymy, że w barze czy restauracji niemal każde miejsce jest zajęte, a do tego większość osób mówi po hiszpańsku, możemy śmiało wchodzić. Warto unikać miejsc przygotowanych specjalnie z myślą o turystach, trudno w nich bowiem o prawdziwie lokalne jedzenie.
Pamiątki
Obecnie istotną część dochodu narodowego (13 % – rekord w skali światowej) tworzy turystyka, zwłaszcza na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Zlokalizowane tu są wioski wakacyjne i tysiące hoteli. Wspiera ona jednocześnie inne gałęzie przemysłu oraz tradycyjne rzemiosło ludowe, wytwarzające wyroby ze skóry, metalu, ceramikę i szkło.
Wybór pamiątek jest duży – od kolorowych figurek byków, przez ręcznie wyrabianą ceramikę, aż po eleganckie wachlarze i oryginalne kastaniety. Dużą popularnością wśród turystów cieszą się również hiszpańskie wina, które jeszcze długo po powrocie z urlopu będą przypominać nam klimat Hiszpańskich smaków.
Co zobaczyć?
Podobno Teneryfa jest jedynym ocalałym fragmentem Atlantydy. Oglądając tutejsze niezwykłe krajobrazy można naprawdę odnieść wrażenie, że znaleźliśmy się w tej mitycznej krainie. Szczególnie piękny jest Pico del Teide, wulkan wznoszący się na 3718 m n.p.m.
Es Vedra jest wyspą tajemniczą, przyciągającą swoim niezwykłym kształtem. Według przepowiedni Nostradamusa jest to jedyne miejsce na Ziemi, które przetrwa koniec świata. Co więcej, to właśnie na tej wyspie miały mieszkać syreny, kuszące niegdyś Odyseusza.
Plaże rozciągające się przy Morro Jable, na południu wyspy Fuerteventura, wydają się nie mieć końca… Piaszczyste, łagodnie schodzące do wody, z doskonałymi warunkami do surfowania są największą atrakcją całej okolicy, zdecydowanie wartą uwagi.
Madryt może pochwalić się aż 40 parkami, z których najciekawszym jest Retiro. Na ponad 120 hektarach znajdziemy muzea, liczne zabytkowe fontanny, a także kilometry ścieżek spacerowych, zbiegających się w centralnym punkcie parku – przy malowniczym stawie.
Co ze sobą zabrać?
Czapka, chusta – nakrycie głowy, aby w upalne dni ochronić się przed udarem słonecznym. Warto zabrać krem z filtrem UV, okulary przeciwsłoneczne.
W rejonach górskich koniecznie trzeba mieć okrycie na wypadek deszczu, a podczas podróży w północne rejony kraju dobrze jest wziąć cieplejszy ubiór.
Oprócz tego niezbędnym elementem ekwipunku turysty wybierającego się do Hiszpanii powinien być aparat i kamera.
Aby wynająć samochód trzeba mieć skończone 21 lat. Polski kierowca może legitymować się międzynarodowym lub polskim prawem jazdy.
Jeśli zamierzamy przyrządzać sobie posiłki samodzielnie, względnie stołować się w tanich restauracjach – dzienne kieszonkowe powinno wynosić ok. 25-30 EURO. Prowadząc mniej oszczędny tryb życia – korzystając z droższych noclegów, poznając nocne życie Hiszpanii – powinniśmy zabezpieczyć ok. 40-60 EURO dziennie.
Płacenie kartą jest rozpowszechnione. Można nimi płacić w dużych hotelach restauracjach i w wielu sklepach. Najczęściej akceptowane są karty VISA, MasterCard, Maestro, Cirrus, AmericanExpress. Sieć bankomatów jest bardzo rozbudowana. W większości banków i kantorach wymiany można realizować czeki podróżne (najpopularniejsze to American Express, Thomas Cook, Citicorp) i Euroczeki.
Polskie placówki w Hiszpanii
Ambasada RP
c. Guisando 23 bis
28035 Madrid, Espańa
Tel: (+34) 913 736 605
www.madryt.msz.gov.pl
e-mail: madryt.amb.sekretariat@msz.gov.pl
Konsulat Generalny RP w Barcelonie
Avda. Diagonal 593-595
08014 Barcelona
Tel.: (+34) 933 220 542 lub (+34) 933 227 234
Fax: (+34) 933 222 907
E-mail: barcelona.kg.sekretariat@msz.gov.pl
www.barcelona.msz.gov
Hiszpańskie placówki dyplomatyczne na terenie Polski
Ambasada Królestwa Hiszpanii
Ul. Myśliwiecka 4
00-459 Warszawa
Tel.: +48 225 834 000; +48 226 224 250
Fax: +48 226 225 408
E-mail: emb.varsovia.info@maec.es
Pogoda
Dla wszystkich miłośników plażowania Hiszpania będzie idealnym miejscem wypoczynku od czerwca aż do września. Możemy wtedy liczyć na najwyższe temperatury, najmniejsze opady, ale również na największe tłumy i najwyższe ceny. Nieco spokojniej i chłodniej w Hiszpanii jest w trakcie późnej wiosny i wczesnej jesieni. To również najlepszy moment na zwiedzanie zabytków.
źródło: Pascal
